Julietta Raloir Manneq

Naam:
Julietta Raloir Manneq

Geslacht:
Vrouw

Leeftijd:
21, of tenminste zo voelt het. In mensen jaren is zij al 1678 jaar oud. Voor haar loopt de tijd gewoon anders en de veroudering van haar lichaam en geest dus ook.

Vampier/Engel/Demoon:
Julietta is een Engel

Waar komt ze vandaan?
Het is niet bekend waar Julietta is geboren, zij is opgegroeid in de wildernis. Op haar 11e werd ze gevonden in een kleine grot door een oude man. Zij heeft de rest van haar leven met de oude man gewoond tot haar 19e toen de oude man overleed en ze er weer alleen voorstond. Sinds toen zwerft ze weer rond.

Famillie:
De oude man was de enige famillie waar ze nog herinnering van heeft.

Goede karaktereigenschappen:
Julietta schiet boog als de beste en loopt dan ook meestal rond met een boog op haar rug. Ze is vertrouwelijk en bescheiden. Ze vertrouwd mensen snel maar dit brengt haar helaas vaak ongeluk.

Slechte karaktereigenschappen:
Julietta is snel bang en zal proberen te rennen als ze iemand of iets tegen komt waar ze niet van weet wie of wat het is. Ze word snel boos en is vaak nog depressief om wat er met de oude man is gebeurd jaren geleden.

Unieke krachten:
Julietta kan iemands innerlijke pijn uit de persoon of dier in kwestie halen en dit zelf absorberen. De persoon in kwestie zal dan weer gelukkig zijn maar zij zal helaas al die vreselijke en tragische herinneringen houden.

Opmerkelijkheden:
Julietta loopt altijd rond met haar boog, ook heeft ze 20 speciale pijlen gemaakt met de magie van de oude man. Deze pijlen kunnen nooit missen. Ze moet natuurlijk mikken, maar mocht het doelwit bewegen zal de pijl het volgen en het doelwit alsnog raken.

Verhaal:
Het was het jaar 335, ik werd wakker buiten in een bos. Ik herinnerde me niks meer. Ik zwerfde maar wat rond en leefde van dag tot dag. Misschien kwam ik hier ooit nog weg. Eeuwen later werd ik gevonden door een oude man in een storm, een die ik nog nooit had gezien. Zo verwoestend en groots. De man kwam naar me toe en tilde me op. Hij nam me mee terug naar zijn hut waar ik met hem woonde. Tot de vreselijke dag waarop hij overleed. Ik huilde, en huilde, en huilde. Ik wilde er een eind aan maken, zodat ik weer met de oude man kon zijn. Maar ik wist dat hij wilde dat ik verder ging met mijn leven en dat ik gelukkig zou worden. Ik, gelukkig? Dat word nog moeilijk. Daar heb je mensen om je heen voor nodig. De enige persoon die ik kende was de oude man. En hij was overleden.

Foto's: