Killian Daimon Elilim

Gast

Dood is slechts maar schijn van de angst en pijn die je daarna kunt verwachten. Als het leven al uit je gezogen is en je het moet doen met het feit dat er nog geen rust voor je zou zijn. Je kunt schreeuwen, je kunt huilen, maar er is geen ontkomen aan. Weet wel dat alles wat je leven heeft voorgesteld niet vergeten gaat worden. Je daden zullen je achtervolgen totdat je het accepteert. Dan zijn het slechts herinneringen die vergeten zijn door jou, maar door anderen niet. Men denkt dat de hemel een zeer rustige en eerlijke plaats is, maar dit ook een van de leugens die je zult ontdekken zodra je sterft. Men kan het vergelijken met de wreedheid die in levenden schuilt. Je daden worden niet zomaar vergeven, vergeven is voor alles wat klein is. Een val, dat is het gevolg van je daden. Je eindigt op de plek waar je de rust niet kon vinden. Dit is het moment waar je het zeker weet: Je bent een monster. Genietend van angst, bloed en dood moet je je lot ondergaan en niemand die je er medelijden voor geeft, maar met je verleden zou je het toch moeten redden. Je weet hoe het moet en je weet dat je het kan. Hierna volgt de acceptatie over jezelf. Je scheurt levens uiteen voor het bloed en verderf wat je voeden zou en verdwijnt daarna in een donker gedeelte wat schuil gaat onder de angst van de levenden.

Op een donkere dag werden de geluiden van wind die door de bomen heen raasden, onweer die zijn bliksem afstootte en regen die de aarde raakte verstoord door het gekrijs van een vrouw. Het leek niet alleen alsof ze afschuwelijke pijn had, dat had ze ook. Het was meer pijn dan dat je zou verwachten bij het baren van een nieuw leven. Je had het kunnen beschouwen als een voorteken. Dit leven mocht niet op de wereld komen, het moest sterven voordat het zijn eerste adem zou krijgen. Helaas lukte het deze vrouw toch het kind deze adem te schenken, waardoor zij haar laatste moest opgeven. Het kind want nu pas echt leefde was een jongen. Een jongen die de naam Killian Daimon Elilim kreeg. Nu zou je denken dat deze naam om bewuste reden is gekozen, wat ook klopt, maar niet om de reden die je zou denken. Daimon Elilim betekend vrij vertaald goddelijke macht die er niet is. Onder deze naam groeide het jonge wezen op bij zijn vader in een afgelegen huisje op een plek waar nooit iemand kwam. Zijn leven en karakter bestond voornamelijk uit haat. Haat voor het geen wat boven hem stond. Haat voor zijn vader die niks kon verdienen, waardoor ze amper konden leven. Hij moes zichzelf opvoeden met deze haat. Hij overleefde dankzij het roven van mensen met voedsel. Maar dit was nog niet alles. Zijn haat voor zijn vader werd hem zo groot, dat hij het leven van hem afnam en zijn lichaam achterliet in het huisje. Hij zou pas gevonden worden als het al lang lag te rotten en niemand hem meer zou herkennen. Killian reisde verder van dorp naar dorp waardoor hij leerde dat andere gevoelens allemaal tot hetzelfde leidde. Haat. Zijn ziel werd met de jaren mee steeds zwarter. Op een dag was het ineens afgelopen. Het leven kon hem niet langer verdragen. Langzaam nam een ziekte al zijn levenslust uit hem weg en zo kwam Killian aan zijn eind. Zijn ziel, zo zwart en duister als maar kon, nam zijn pad richting de poorten van de hemel, alleen iets wat zo erg verderfelijk was kon worden veranderd en hiermee niet worden toegelaten. Killian werd verbannen van het goede en viel. Tot de dag van nu 'leeft' hij al met deze val. Gevoed door alles wat zijn ziel zo zwart gemaakt heeft. Een gevoel zoals liefde of geluk kent hij niet en laat hij ook niet toe. Niet dat zoiets mogelijk is bij dit monsterlijke wezen, toch?

Killian staan bekend om het feit dat hij niet eens de keuze heeft mogen maken. Hij mocht niet eens trouw zijn aan god en was gestorven voor het dienen aan Satan. Dit is wat er over hem bekend staat maar er is iets wat zelfs Killian zelf niet meer weer. Na zijn dood had hij niet eens over zijn keuze kunnen denken. Misschien had hij wel voor God gekozen. Zijn lot had deze keuze van hem afgenomen en nu is hij nog steeds zoals hij altijd al geweest is. Zijn karakter is duister en telt veel wrede eigenschappen. Diep in hem, zit die keuze en zijn goede eigenschappen, alleen is dit zo ontzettend diep, onmogelijk om het eruit te krijgen, of twijfel je daaraan? Wacht maar tot je hem echt kent, dan weet je het zeker. Je moet nooit op je vooroordelen afgaan, dat weet je. Schrik niet als je hem tegenkomt, dat heeft geen zin. Niks heeft nog zin als hij je eenmaal heeft gezien. Schreeuw maar, huil maar, geef hem kracht. Doe een ding niet, vlucht nooit voor iets wat je volgen zou.

Over zwaktes kunnen we niet spreken. Als men niet toegeeft kunnen we er namelijk geen feit van maken. Laat je brein denken wat het wil, misschien is het waar, misschien is het schijn. Doe je best maar om deze muren die om Killian heen staan te breken. Als een wezen wat de dood zelfs vreest is het vrij normaal dat hij overweg kan met alles wat tot de dood kan leiden. Buiten zijn krachten om angst en dood op te wekken is hij goed getraind en beheerst veel werp en vecht technieken. Het meest dodelijkste wapen wat hij tot zijn beschikking heeft is het brein. Het wapen wat elk wezen bezit, maar wat niet iedereen op die manier kan controleren. Wees gewaarschuwd.

"Hell is empty and all the devils are here." -William Shakespeare-

Killian Daimon Elilim 1pclcj

Onderwerp: Re: Killian Daimon Elilim vr dec 28, 2012 10:37 am

Je bent goedgekeurd en kunt beginnen met de RPG. Bedankt voor het deelnemen aan Orthen!

Ik sluit dit.