Malathan Abilio (Mathew)

Naam: Malathan Abilio

Roepnaam:Malathan (Mathew)

Geslacht: Man

Leeftijd:
Mathew is 22 jaar oud.

Ras: Demoon

Goede karaktereigenschappen:
sterk, behulpzaam, rustig & Kalm.

Slechte karaktereigenschappen:
Kropt zijn woede op.

Unieke Krachten:
Door te lang in zijn ogen te staren, komt er een gevoel van angst en terreur in je naar boven dat over gaat naar een duistere blik in de diepste plekken van de void*
** de void is een plek waar alle slechte en angstige herinneringen worden bewaard en waar gemaakt.
Hij weet zijn panfluit te gebruiken als wapen en brain wash/mind controlling device. Je wordt mee gesleurt door de klanken die hij creëert, hij heeft de mogelijkheid om te veranderen van vorm, als hij dit doet word zijn ware uiterlijk onthuld. Dit zal niet vaak gebeuren hij moet een totale woede uitbarsting krijgen. Maar hij probeert altijd zijn hoofd cool te houden. Hij zal nooit iemand direct in de ogen kijken, behalve als het zijn bedoeling is.

Uiterlijke beschrijving:
Zijn ogen zo diep blauw dat je er in verdwaald, verloren, gebroken. Zijn ziel verkracht door duisternis, geboren in de schaduw, en opgegroeid met helse gedachten. Hij ziet er normaal uit, je zou niet weten wat hij zou zijn, maar diep van binnen kruipt een bloed dorstig monster. Op zijn borst zitten drie littekens van de kogels die zijn vader afvuurde.

Fotos Uiterlijk:





Wapens of atributen:
zijn ogen, zijn gedachten en zijn panfluit.


Verhaal & Geschiedenis & Familie:

Mathew is opgegroeit in de achterbuurt van een vrij grote grote stad. Zijn vader was één van de corupste mensen in de stad. Met duistere zaakjes waar Mathew niks mee te maken wou hebben. Zijn ouders waren gemeen tegen hem, en hij had het vreselijk. Bepaalde rituelen werden op hem uitgevoert door zijn ouders.
Langzaam werden zijn ogen dieper en dieper door de haat die hij creëerde voor zijn gezin.
Op een stormachtige dag werd hij wakker in de kelder waar hij moest slapen door het geruzie van zijn ouders, een schot van een geweer. Hij kroop in de hoek van de kelder met een deken om zich heen.
een lichtstraal kwam uit de deur opening de trap af, en de deur ging langzaam open.
Zijn vader stond boven aan de trap in het licht en alleen zijn schim was te zien.
Hij kwam langzaam de trap af, en ging voor Mathew staan.
“Zoon je hebt geen nut meer voor mij, hierbij zal ik jou leven eindigen”
drie schoten vuurde zijn vader af in zijn borstkas. Mathew was overleden.

De volgende dag werd Mathew bij het dichste punt bij de maan wakker in het donkerebos.
Hij kon dingen die andere niet komen. “Ik was dood.. waar ben ik? WAT BEN IK?”
zegt hij tegen zichzelf. hij denkt “Ik herinner me stemmen... honderde stemmen in me hoofd”
Ik ben herijst uit de dood. “Het was zwart.. overal.. en schimmen van mensen.”
Een flits voor zijn ogen en hij weet alles weer.
“Ik zal mij vreken op mijn vader, hij zal hier voor boeten!”

Mathew is nu 22 en heeft op verschillende plaatsen gewoond.